Trauma „Ominous Black”

Wydawca: Selfmadegod Records

Tęskniliście za nowym krążkiem Trauma? Ja Wam powiem, że nie specjalnie, bo „Karma Obscura” to może przesłuchałem od dnia premiery z dwa, trzy razy, podobnie z „Archetype of Chaos”. Więc i na „Ominious Black” jakoś zębów nie ostrzyłem. No ale jak już przyszła, nie mogłem sobie odmówić odsłuchu, z ciekawości no i z sentymentu.

A tu jak nie pierdolnie! Serio, nie spodziewałem się takiego grzmotnięcia po tych weteranach, bo wcześniejsze krążki były po prostu średnie i przekombinowane. Na szczęście na „Ominious Black” powrócili do prostoty – to cieszy, bo w niej tkwi siła, jak wiadomo. Ósmy krążek przypomina nam chwalebne czasy znane z „Suffocated in Slumber”, ich opus magnum znaczy się. Dostajemy czterdziestominutową dawkę potężnego death metalu, spychającego wszystko na boki niczym buldożer na piątym biegu. Już dawno nie słyszałem w tym zespole takiego wkurwienia, takiej siły. Nawet w wolniejszych numerach, jak „Astral Misanthropy”, które przywodzą na myśl klinicznie zimne utwory z „Imprefect Like a God”. Tylko że nareszcie brzmią tak jak powinny – mięsiście, naturalnie. Wszystko mi tutaj pasuje. Mało tego – w końcu Trauma może pochwalić się dobrą okładką, a nie syntetycznym koszmarkiem. Słuchając „Ominious Black” dochodzę do wniosku, że przed zespołem otwiera się druga młodość – a przynajmniej mam taką nadzieję, bo ten album to wspaniałe nowe otwarcie po, jakby nie patrzeć, dekadzie posuchy. Bo cóż z tego, że Trauma zagrała przez te dziesięć lat koncerty w każdej możliwej dziurze Rzeczypospolitej, skoro dwa albumy które ukazały się w tym dziesięcioleciu nie zachwycały. Dzięki nowej płycie panowie wjeżdżają na pełnej kurwie, tak jak już dawno powinni uczynić.

Wszyscy, którzy postawili na tym zespole krzyżyk, nieważne czy odwrócony czy nie, powinni się czym prędzej uderzyć w piersi, jako i ja. Ten krążek to najlepsze co Mister z kolegami wydali od dwudziestu lat.

Ocena: 9/10

Tracklist: