Sonic Syndicate „Only Inhuman”

Wydawca: Nuclear Blast Records

Czas akcji – 17:28. Lato 2005 roku. Miejscowość Falkenberg w Szwecji. Pokój typowego szwedzkiego nastolatka. Ciszę przerywa sygnał dzwonka telefonu komórkowego.

Roland Johnson: Siema Richard, co słychać?

Richard Sjunnesson: Siemanero, Roland! Sprawę mam…

RJ: Czekaj, ściszę telewizor, bo leci właśnie „Buffy, postrach wampirów”… No, okej, co tam chcesz?

RS: Wiesz co, tak sobie myślę, że chciałbym założyć jakiś zespół, taki co gra mocną muzykę.

RJ: Jak Linkink Park?

RS: Nie stary, coś mocniejszego, jak Bullet For My Valentine, czy coś w ten deseń. Znasz ich?

RJ: Tak, ściągnąłem sobie ich ostatni album z neta i widziałem ich teledysk na jutjubie. A co cię tak naszło na zespół?

RS: Aaa, wiesz dostałem od starych gitarę na szesnaste urodziny, całkiem mi z nią do twarzy, to wiesz, spróbowałby coś pograć, nie?

RJ: Okej, ja wezmę gitarę brata, jemu rodzice zasponsorowali studia medyczne, to już mu się nie przyda. Ale tak tylko w dwóch będziemy grać?

RS: Gadałem jeszcze z takim grubym, co dwie klasy wyżej od nas jest. Wiesz, ten z zawalistą naszywką Deftones na plecaku. On też byłby chętny.

RJ: Superowo! Ktoś jeszcze będzie z nami grał?

RS: Czekaj chwilę… Nie mamo, nie wiem gdzie tata położył kije do golfa! Niech sprawdzi w bagażniku Volvo! Nie w Twoim, w jego! Okej, jestem już Roland. Wiesz, jeszcze się kogoś dokoptuje, braci spytam, może będę chcieli. Słuchaj, ja to już obmyśliłem wszystko. Kupimy jakieś luzackie ciuchy, pójdziemy do fryzjera, zrobi nam odlotowe fryzy i w ogóle… A, no i będziemy grać mocno, ale zwolnienia też będą i wtedy będziemy śpiewać melodyjnie, tak nananaaa nananaaaaa nanaaaa!!!!!!

RJ: Ty, a Karin mogłaby z nami grać? Mówiła, że też lubi Bullet For My Valentine i innych takich zespołów mocnych strasznie, nie wiem, Linkink Park i Korna nawet chyba… A poza tym ma fajne cycki i może da się przelecieć… Wiesz, głupio całe życie być prawiczkiem, a do matury już niedaleko…

RS: Wiem, też myślę o tym, jak tylko mutację przeszedłem. To wyślij jej esa, że zakładamy zespół i żeby przyszła.

RJ: Ty, a wyda nas ktoś jak już założymy zespół?

RS: Wiesz, mój ojciec ma takiego kolegę w dużej firmie płytowej, Nuklear Chlast, czy coś… W golfa razem grają. I wiesz, ta firma robi konkurs dla młodych talentów, a ten kolega będzie w jury, to tata mu coś tam szepnie. Więc nie ma problemu. I zrobią nam super odjechane zdjęcia i teledysk nakręcą i w telewizorze go będą puszczać dużo, bo to ważna ta firma jest. Przebijemy nawet tych cieniasów z Tokio Hotel!

RJ: Weź, ja ich lubię! Fajni są! Ale dobra! Ty, to ja zrobię zadanie z matmy i wpadnę, wymyślimy jakąś zawalistą nazwę i jakąś próbę zrobimy.

RS: Dobra, to ja wezmę zawołam braci i zadzwonię po resztę, ty tylko tego esa Karin wyślij. Narka!

RJ: Odlotowo! To na razie!

Tak właśnie powstała 782974692016 grupa, która nieudolnie próbuje wpisać się w metalcore’owy nurt. Z tym, że metalu jest tu tyle, ile w historii Polski udanych powstań narodowych. Do tego szwedzkie młodzieniaszki nagrali cover… Tatu! Muzyka Sonic Syndicate jest tyleż popularna co wtórna i bezwartościowa. Szkoda mi ścierać klawiatury w kompie na pisanie o takim gównie. Teraz muszę zaaplikować sobie ostatni Inferal War, żeby pozbyć się tego niesmaku w uszach. A Sonic Syndicate i ich „Only Inhuman” wrzucę do klopa. Tam ich miejsce.

Ocena: 1/6

Tracklist: