Zachodni wiatr
Spienione goni fale
Kobietom drżą w upale
Uda
Bo od morza aż do samiuśkich Tatr
Napierdala chamsko
Scrüda.
Tym oto przepięknym poematem mojego autorstwa rozpoczynamy recenzję gdańskiej Scrüdy. Mamy tu do czynienia ze świeżą załogą trzech wojowników, z których jednego możecie kojarzyć z zespołu Sztylety, a którzy wspólnymi siła spłodzili Epkę plugawiącą ziemię Papieża Pijaka (TĘ ZIEMIĘ) w stylu death thrash. Przyznaję, dawno takiego miksu nie było. Z reguły wjeżdżają blek trasze, bo to najwygodniejsze połączenie i najlepiej smakuje, niczym ogórek kiszony, i wódka, dlatego też z ciekawością sięgnąłem po ten materiał, gdy doczytałem, że panowie obrali za kierunek śmierć metal. Skojarzenia z Turbocharged nasuwają się same już od pierwszych dźwięków, co cieszy, bo mam wrażenie, że trochę o tych świrach zapomniano. Im dalej w las tym lepiej, bo są też pyszne miazmaty Owls Woods Graves, i to z zaciągające pierwszym materiałem tychże. Są plugawe riffy? Są. Jest drący się, jak potępiony, wokal? On. Nie można też zapomnieć o wściekłej perkusji napierdalającej w tle. Tu nie znajdziecie rozbudowanych kompozycji, czy atmosferycznych pasaży, bo średnia długość kawałków, to dwie minuty, w których chłopy uparły się upchnąć tylko wkurwienia, ile tylko się da. Weźmy takie pyszne „Collapse”, po którym wjeżdża „De-evolution” z prostym, ale sytym, jak obiad u babci, riffem. UH! Albo takie „Encounter”, przy którym nóżka dziarsko chodzi, aż chciałoby się potupać pod sceną. Panowie wiedzą, jak przywalić i robią to dobrze. Nie jest to jednak mimo wszystko materiał, który rzuciłby mnie na kolana, ale czuć tu spory potencjał. Warto też zwrócić uwagę, że Epka trwa raptem 15 minut, co kierowałoby ją raczej ku demówce, ale co, ja tam wiem. Ocena całkiem wysoka, jak na debiucik, ale w pełni zasłużone, bo całość słucha się bardzo przyjemnie. Czekam na więcej.
Ocena: 6,5/10
Lista utworów:
1. Prayer (intro)
2. Collapse
3. De-evolution
4. Barbarian of love
5. Encounter
6. Corrupted by a sin
7. Raw Future
8. Barbarian Funeral
