Amenra „Mass IIII”

Wydawca: Hypertension Records

Zawsze mnie zastanawiało, kto sięga po zespołu typu Amenra. Najwidoczniej ktoś musi, skoro co i rusz pojawiają się nowe rzeczy w tym stylu. I w sumie dobre, wolę takie granie, niż jakieś pieprzone emo-core’owe badziewia.

Amenra to belgijska kapela, która od jakiegoś czasu z upodobaniem wałkuje ciężki sludge z dodatkami drone, doom i czego tam jeszcze. Taka właśnie mieszanka, zawarta na „Mass IIII” rozwałkowuje słuchacza z gracją lodowca. Swoją drogą ciekawe, czy przy dajmy na to dziewiątym wydawnictwie tytuł będzie również na zasadzie „Mass IIIIIIIII”, hehe. Nieważne. W gruncie rzeczy Belgowie sprokurowali muzykę zgodnie z wszelkimi wskazaniami, adekwatnymi do gatunku, w jakim się poruszają. Mamy więc i ciężkie, przesterowane gitary, rytmicznie rzężące, ale kiedy trzeba – brzdękające sobie z wolna. Mamy perkusję, która niespiesznie wybija rytm, lecz potrafi też ostro napędzić tempo zgodnie z zasadą ruchu statycznego – niemal niezauważalnie, ale efektywnie, gdyż zespół wchodzi czasem na większe szybkości. Mamy też rozwrzeszczanego gardłowego, który jednak w spokojniejszych momentach śpiewa słodko i spokojnie, jak gdyby chciał dziecko ululać. Na „Mass IIII” napięcie jest więc całkiem umiejętnie stopniowane, jak widać powyżej. No i jest też ciężki sound. A więc niby jest wszystko i to całkiem nieźle zrobione, brzmiące i wciągające, lecz ja powtórzę, jak jakąś pieprzoną mantrę – muszę mieć dzień na słuchanie proponowanego mi przez Amenra rodzaju sledża. Tyle ja, bo jeśli ktoś siedzi na poważnie w takim graniu, to dla niego ta płyta powinna znaleźć się w obrębie zainteresowań.

No właśnie, nadal się zastanawiam, kto kupuje płyty zespołów w stylu Amenra. Chyba tylko naprawdę prawdziwi maniacy tej muzyki. Bo o ile bandy typu Neurosis czy Isis „należy i wypada znać”, to już po takie undergroundowe granie, choć wcale nie wiele gorsze, kolejki w EMPiK’ach się nie ustawiają. A „Mass IIII” pokazuje, że czasem jednak warto.

Ocena: 7,5/10

Tracklist: